گاهی، شاعر یا نویسنده برای اثربخشی بیشتر، زیباتر ساختن و ساده کردن مفاهیم شعر و نوشته ی خود از زبان موجودات و اشیا سخن می گوید و رفتار انسانی را به آنها نسبت می دهد؛مانند:
در این نمونه، شاعر، غنچه و گل را مانند انسان پنداشته و ویژگی انسانی را به آنها نسبت داده است. به این کار «شخصیت بخشی» می گویند.
نکته:
به شخصیت بخشی، «تشخیص» و یا «جان بخشی اشیا» هم می گویند.
گاهی در نوشته یا شعر، شخصیت های انسانی و یا غیر انسانی به صورت پرسش و پاسخ و یا بحث و مجادله به گفت و گو می پردازند، که به این کار «مناظره» می گویند. در شعری که خواندید، شاعر با رو به رو قرار دادن غنچه و گل و هم سخنی آن دو از این شیوه (مناظره) بهره گرفته است.